ลำล่อง “กันทรลักษ์เมืองน่าอยู่”

ลำล่อง “กันทรลักษ์เมืองน่าอยู่”

คำร้อง :  ดร.ทองใบ  ทองมาก

ทำนอง :  ลำล่อง

(29 สิงหาคม 2557 – 23.15 น. )

...................................................................................

             @ โอ...... โอ .....  ฟ้าเอยฟ้าฮ้องตึ้ง... คิดถึงนางทุกเช้าค่ำ ... สาวเมืองกันทร์ผู้จ้ำม้ำสุดงามล้นกว่าทุกคน ... เหลือโตนอ้ายอย่าหน่ายไว .... เอย ..... ละหน่า ฯ

             @ มาบัดนี้....ขอพาทีถึงเรื่องเมืองกันทร์เบิ่งจักหน่อย ... ฝอยให้มวลพี่น้องฟังแล้วได้หม่วนใจ ... เมืองนั่นตั้งอยู่ใกล้ “ดงรัก” เทือกเขางาม ... “กันทรลักษ์” นามเต็มคนกล่าวขานทั่วไทยเทศ ... พื้นที่ติดกับเขต “กัมพูชา” ประเทศใหญ่ ... ปวงชาวไทยใหญ่น้อยเขมรนั่นเป็นหมู่กัน ... หันไปด้านหนึ่งนั้นเชื่อมต่อกับ “ขุนหาญ” … เป็นอำเภอในฝันสุดงามหลายบ่มีด้อย ... เชื่อมติดกับเมืองน้อย “ศรีรัตนะ” อำเภองาม ... ตามด้วยอำเภอ “เบญจลักษ์” เอยทางเหนือนั่น ... หันไปเบื้องบูรพาติด “น้ำขุ่น” … แถม “น้ำยืน” อยู่พู้นอุบล ฯ นั้นเป็นถิ่นเขา ...ชาวพี่น้องเขมรส่วยไทยลาว ... หลายคนเป็นชาวนาค้าขายเอยก็มีบ้าง ... ทำสวนยางก็มีด้วยเลี้ยงวัวควายก็มีอยู่ ... เลี้ยงปลาหมูไก่นั้นเป็ดก๊าบก็แห่งหลาย ... เพาะแมกไม้ได้ขายแหน่คือกัน ... ทำไร่สวนสารพันแข่งกันรวยเจริญล้น ... หลายคนเอยจับงานโก้ทำงานหลวงอันยิ่งใหญ่ ... เป็นเจ้านายเป็นลูกน้องทำงานได้ดั่งหมาย ... หลายอาชีพนั่นเนาอยู่นำกัน ... หลายเผ่าพันธุ์อยู่รวมกันเป็นสุขล้น ... “บ่มีโจร”บ่มีปล้นบ่มีคนแสนบ้าบิ่น ... ต่างหากินเลี้ยงปากท้องผองเฮานั่นแหม่นเจริญ ... เปิ่นเหวิ่นล้นสาวถิ่นเมืองกันทร์ ... งามงามกันปานว่านางจากเวียงฟ้า ... เสน่ห์แรงแข็งกล้าสาวเมืองกันทร์นั่นโคตรเด่น ...ชายใดเห็นเป็นต้องหลงแท้ๆบ่หนีแน่ด้วยใฝ่ฝัน... อัศจรรย์เหลือล้นหลายแห่งหนหม่องท่องเที่ยว ... เหลียวไปใสได้แต่ปลื้มลืมกลุ้มด้วยหม่วนใจ ... กลุ้มบ่ได้ด้วยหม่องเที่ยวนั่นงามหลาย ... โล่งหัวใจได้มาเห็น “ศาลหลักเมือง” ที่สุดโก้ ... โอฬารล้นสูงงามขาวโดดเด่น ... เป็นหลักชัยแก่พี่น้องส่อยปกป้องส่อยส่งเสริม ... ส่อยเติมเต็มความสุขให้หญิงชายน้อยใหญ่ ... ที่ได้มากราบไหว้ขอพรได้ดั่งประสงค์ ... คงความสุดตื่นเต้นเห็นสวนงามกลางเมืองใหญ่ ... มวลหญิงชายพี่น้องมาเดินวิ่งอยู่ทุกวัน ... “หนองกวางดีด” แม่นมั่นนั่นคือชื่อสวนงาม ... เวิ้งน้ำในกลางสวนกว้างใหญ่หลายภูมิใจล้น ... ถนนงามรอบหนองน้ำสำหรับคนเอาไว้แล่น ... แล่น ! แล่น ! ไปเรื่อยๆเพื่อกายนั้นสิแกร่งแข็ง ... แกร่งแกร่งขึ้นหากไปยืนสนามใหญ่ ... โยกกายไปเรื่อยๆให้เรือนร่างบ่อยู่เฉย ... สุดเสบยสบายแท้พ่อแม่เอยให้มาหม่วน ... หม่วนก็หม่วนอยู่นี่ริมหนองน้ำบ่ทุกข์ใจ ... แต่หากสุดหมองไหม้ระทมทุกข์ยามใด ... ให้เข้าวัดเร็วไวอยู่บ่ไกลจากสวนกว้าง ... ข้ามทางหลวงก็ถึงแล้ววัดงามเป็นที่หนึ่ง ... ปวงชนพึงจื่อไว้ว่าสุดยอดแห่งวัดงาม ... เป็นอารามเก่าโก้ประจำถิ่นเมืองกันทร์ ...  “วัดศิริ” เป็นนามขานตั้งมานานพร้อมเมืองนี่ ... มีกำแพงโอบล้อมวัดงามสุดสง่า ... โบสถ์วิหารศาลาตระการตาเป็นเหลือล้น ... พุทธชนได้มาไหว้มาฟังธรรมทุกเช้าค่ำ ... เจริญธรรมบ่เว้นจิตใจนั้นก็ผ่องใส ... ถัดจากวัดใกล้ๆได้แก่ศูนย์ภาษา ... “โทเทค (TOTEC)”เป็นนามาชื่อจริงนามตั้ง ...เป็นหม่องฝึก “ฟัง  พูด  อ่าน  เขียน” แนวฝรั่ง ...    อยาก “ฟังเขียนอ่านเว้า” อยากหวังก้าวให้ด่วนมา ...สอนอ ( ศน.) กล้าคนเก่งนาม “ทองใบ”... สวมหัวใจเป็น “ครู” ส่อยปวงชนให้เรียนรู้ ... ด้วยหวังชูหวังยู้ชาวไทยให้ก้าวเด่น ...ให้เป็นแนวหน้าได้ในอาเซียน (ASEAN) เด่นกว่าเขา ... อยากก้าวหน้าให้รีบเร่งมาหา ... มาที่ศูนย์ภาษาอย่าช้าเลยอย่าเฉยได้ ... ชมศูนย์สมใจแล้วให้ไปชมเวิ้งน้ำใหญ่ ... “กุดไก่ขัน” อยู่ใกล้ “ตาเครือ” นั่นถิ่นเจริญ ... เดินวนรอบเวิ้งน้ำใหญ่ “หนองกระหวัน” ... อัศจรรย์มวลมัจฉาสารพันนั่นหลายแท้ ... มีทั้งแหทั้งข้องสวิงมองทั้งตุ้มสุ่ม ... ปวงชนรุมเป็นกลุ่มก้อนจับต้อนหมู่มัจฉา ... เวลาพอเหลือบ้างมุ่งไปต่อ “มออีแดง” ... บ่มีแฮงก็ต้องไปเมื่อยเพียงใดบ่ถอยได้ ...อยู่ใกล้ๆปราสาทใหญ่ “พระวิหาร” … ผองไทยสูญเสียขวัญเพราะว่าศาลบ่เอาด้วย ... ไทยสุดซวยสลดล้นคนเขมรโห่กระหึ่ม ... ความอึมครึมขุ่นข้องหมองใจนั้นจึงแล่นมา ... แต่ว่า “มออีแดง” นั่นเป็นของไทยบ่แปรเปลี่ยน ... บทเรียนแพงคราวเก่ากี้บ่มีซ้ำแน่นอน ... บนสิงขรตอนนี้มีแต่ความงาม ... งามงามหลายต้นไม้งามเป็นเหลือล้น ... คนโบราณสลักไว้ “ภาพนูนต่ำ” ริมผา ... รูปเทวาสามองค์คงความงามพันปีได้ ... บันไดไม้แข็งงามริมผาใหญ่ ... ส่อยให้คนใหญ่น้อยชายหญิงนั้นหย่างสบาย ... ไผบ่เคยไปนั่นอย่ารอนานมันสิแก่ ... ถึงคราวแก่สิย่ำแย่ต้องถอยแน่หย่างบ่ไหว ... เหลียวลงไปทางใต้เป็นวิวงาม “เขมรต่ำ” … งามภูผาป่าไม้สมบูรณ์ล้นทุกแห่งหน ... คนบ่กล้าทำลายป่าหรอกอาวอา ... บ่กล้าถางพงไพร “ระเบิด” หลายเป็นเหลือล้น ... แต่เดินวนเวียนได้ในแดนไทยสบายกว่า ...บ่ต้องกลัวเลยพี่น้องปลอดภัยล้นทุกแห่งหน ... บางคนลงไปใกล้ “สระตราว” งามเด่น ... น้ำใสเย็นลงเล่นได้สบายแท้แน่นอน ... ออนซอนหลายยามได้ฮู้เรื่องเก่าคราวหลัง ... เป็นความขลังคนโบราณเผิ่นตัดหินอยู่แถวนี้ ... ได้หินดีพอแล้วชักลากไปภูเขาใหญ่ ... เรียงรายเป็นซ่ายล่ายงามเลิศอีหลี ... เป็นปราสาทหินสี่ชั้นลดหลั่นกันลงมา ... ตระการตางามหลายประหลาดใจเป็นเหลือฮ้าย ... อย่าเพิ่งตายถ้าบ่ได้ไปชมปราสาทใหญ่ ... ขอให้ไปให้ได้แล้วตายได้ดังประสงค์ ... บางคนลงไปใต้ไกลสุดกู่จากภูเขา ... ไปเซาเอามีแฮงแหล่งน้ำตกใสงามล้น ... คนเขาพากันเอิ้น “ภูลออ” น้ำตกใหญ่ ... น้ำใสเย็นติ่งหลิ่งปิงนั้นกะบ่มี ... โชคดีแท้ต้องมุ่งสู่พลาญหิน ... “พลาญหินจำปา”งามตาหลายเป็นลานกว้าง ... อยู่กลางไพรบ่ไกลใกล้จาก “โดนอาว” บ้านใหญ่ ... ไปปิกนิก(picnic)กินข้าวน้ำอยู่ลานกว้างหม่วนฤทัย ... ไวๆฟ้าวไป “ตามาย” ลำน้ำใหญ่ ... มีเขื่อนงามกั้นไว้กลายเป็นเวิ้งน้ำใหญ่แฮง ... แลงๆเช้าสายบ่ายปวงชนมา ... ต่างเร่งหาจับปลาเอาไปขายได้เงินใช้ ... เฮาต้องไปให้ได้ไปซื้อปลาให้ทันเผิ่น...เดินชมวิวให้หม่วนล้นบนทางกว้างอิ่มอุรา ... สุริยาเคลื่อนคล้อยถอยลงต่ำยามแลง ... แสงแดงงามค่อยลับหายได้มาเห็นแล้วสุดปลื้ม ... บ่มีลืมแล้วคราวนี้ดีใจหลายได้มาเที่ยว ... เหลียวไปใสรอบด้าน “เมืองกันทร์” นั่นน่าอยู่หลาย ...สบายแท้พ่อแม่เอย ...เอย ... ละหน่า ฯ

                                                    

 ดร.ทองใบ ทองมาก (Dr.Tongbai  Tongmak)

 คำยาก : 1. เหลือโตน  =  น่าสงสาร  2. จักหน่อย = สักหน่อย 3. ฝอย  = เล่า. บอก    4.  หม่วน  = สนุก

5. แหน่  =  ด้วย  6. พู้น = โน้น 7. นำกัน = ด้วยกัน  8. เฮา  = เรา9. เปิ่นเหวิ่น = สง่างาม 10. จื่อ =จำ

11. ปานว่า = ราวกับว่า  12. หม่องเที่ยว = ที่เที่ยว 13. ส่อย  = ช่วย 14. เว้า = พูด  15. หย่าง = เดิน

16. เหลือฮ้าย = เหลือล้น  17. เอิ้น  = เรียก  18. ฟ้าว = รีบ 19. ยู้ = ผลัก, ดัน 20. เผิ่น =  เขา, ท่าน
21. แห่งหลาย = ยิ่งเยอะ  22. เสบย = สบาย  23. ไปใส = ไปไหน   24.TOTEC = ศูนย์ภาษาอังกฤษทองใบทองมาก